دانشگاه پژوهی: رویکردی در نقش آفرینی دانشگاه در توسعه پایدار (تحلیل محتوای کیفی)

نظام آموزش عالی نقشی محوری در فرایند توسعه پایدار کشورها دارد که امروزه ایفای بهتر این نقش از طریق دانشگاه پژوهی که عبارت است از فرایند نظام یافته پژوهش ها و ارزشیابی های منظم تمامی فرایندها، برنامه ها، عملکردها، منابع و اثربخشی واحدهای سازمانی در یک دانشگاه یا موسسه آموزش عالی با مرکزیت یک واحد رسمی دانشگاه پژوهی از طریق جلب مشارکت سایر واحدها، میسر می گردد. این پژوهش با هدف شناسایی نقش دانشگاه پژوهی در توسعه پایدار به شیوه مطالعه عمیق مروری انجام و به منظور گردآوری داده ها از شیوه کتابخانه ای و بررسی اسنادی استفاده شده است. تاکنون در زمینه دانشگاه پژوهی پژوهش های فراوانی انجام شده است که در آن ها بیشتر به کارکردهای دانشگاه پژوهی پرداخته شده اما به اثرات بیرونی دانشگاه پژوهی پرداخته نشده است. محققان پژوهش حاضر با بررسی و تحلیل پژوهش های قبلی و مقالات موجود به شناسایی نقش دانشگاه پژوهی در ایجاد دانشگاه پایدار و در نهایت توسعه پایدار پرداخته و سعی در ارایه مدل نقش آفرینی دانشگاه با رویکرد دانشگاه پژوهی در توسعه پایدار دانشگاهی داشته اند. در این پژوهش ابعاد دانشگاه پایدار (آموزش و پژوهش پایدار، پردیس دانشگاهی پایدار، مدیریت دانشگاهی پایدار، بعد ارایه خدمات تخصصی به جامعه) و ابعاد دانشگاه پژوهی با رسالت توسعه پایدار (ارتباطات، مرجعیت اطلاعات، تحلیل گری سیاست ها، پژوهشگری و تصمیم سازی، ارزشیابی، پاسخگویی) مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نقش کلیدی دفتر دانشگاه پژوهی در ایجاد دانشگاه پایدار پیشنهاد گردید، در صورت عدم وجود دفتر دانشگاه پژوهی در دانشگاه ها اقدامات لازم در خصوص ایجاد این دفاتر انجام گیرد. نتیجه نهایی این پژوهش ارایه مدل مفهومی نقش آفرینی دانشگاه با رویکرد دانشگاه پژوهی در توسعه پایدار است.