رابطه ویژگی های شخصیتی با رضایت از زندگی در سالمندان: نقش میانجی هوش فرهنگی

سالخوردگی جمعیت، یک چالش و مسیله فراگیر اجتماعی و جمعیتی در کشورهای درحال توسعه از جمله ایران، در آینده نزدیک است. عوامل اجتماعی، روانی و رفتاری مختلفی می تواند با رضایت از زندگی سالمندان مرتبط باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با رضایت از زندگی در سالمندان با میانجیگری هوش فرهنگی انجام شد. روش این پژوهش توصیفی-همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه سالمندان شهرستان بناب در سال 1400 بود که از میان آنها تعداد 200 نفر (100 مرد و 100 زن) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی نیو کاستا و مک کری، رضایت از زندگی داینر و هوش فرهنگی انگ و همکاران پاسخ دادند. داده‏های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون با کمک نرم افزار 24SPSS- و با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) به وسیله نرم افزار 8.8Lisrel  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است. نتایج حاصل از بررسی نقش میانجی گری هوش فرهنگی نیز نشان داد که این متغیر نقش میانجی معنی داری در رابطه بین ویژگی های شخصیتی با رضایت از زندگی دارد (01/0>P). با توجه به نتایج این پژوهش برگزاری کارگاه های آموزشی با هدف آگاه سازی نقش ویژگی های شخصیتی و هوش فرهنگی در جهت بهبود رضایت از زندگی سالمندان پیشنهاد می گردد.