شیوع آلوایمونیزاسیون در بیماران مبتلا به کم خونی داسی شکل استان خوزستان

بیماری آنمی داسی شکل بعد از تالاسمی، دومین هموگلوبینوپاتی شایع با عوارضی مانند انسداد عروقی و هم چنین آنمی همولیتیک است. تزریق خون به عنوان یک درمان حمایتی برای این بیماران به شمار می رود. از این رو، یکی از چالش های مهم در این بیماران، آلوایمونیزاسیون گلبول های قرمز در اثر تزریق خون است و می توان از شناسایی واحد خون مناسب از نظر آنتی ژن منفی برای تزریق به بیماران به عنوان یکی از مشکلات اصلی انتقال خون در این بیماران یاد کرد. در این مطالعه، شیوع آلوایمونیزاسیون در بیماران داسی شکل استان خوزستان بررسی شد.

در این مطالعه که از نوع مقطعی غیر مداخله ای (توصیفی) بود، پس از اخذ رضایت از 184 بیمار کم خونی داسی شکل و داسی- تالاسمی مراجعه کننده به بیمارستان شهید بقایی2 اهواز که با شیوه نمونه گیری غیر تصادفی انتخاب شدند، نمونه خون محیطی حاوی ضد انعقاد EDTA دریافت شد، میزان آلوایمونیزاسیون و شناسایی و تعیین آلوآنتی بادی به روش هماگلوتیناسیون تعیین شد.

میزان شیوع آلوایمونیزاسیون در این جمعیت 13% بود. در 24 بیمار 12 نوع آلوآنتی بادی شناسایی شد. شایع ترین آلوآنتی بادی به ترتیب Anti-E (8=n ، 33%)،  Anti-c (5 n= ، 8/20%) و Anti-D (4= n ، 6/16%) و Anti- Kell (4 n= ، 6/16%) بود.

شایع ترین آلوآنتی بادی در بیماران آنمی داسی شکل استان خوزستان، علیه سیستم گروه خونی Rh و سپس Kell بود. بنابراین توصیه می شود به این افراد خون سازگار از نظر آنتی ژن های Rh (D,C,c,E) و Kell تزریق شود.