ارزیابی هیستوپاتولوژی نانوژل حاوی تتراسایکلین بر زخم تجربی عفونی شده با باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در رت

هدف از این مطالعه ارزیابی هیستوپاتولوژی نانوژل حاوی تتراسایکلین بر زخم تجربی عفونی شده با باکتری استافیلوکوکوس اوریوس در رت است. در این تحقیق از 8 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با محدوده سنی 12-14 هفته و محدوده وزنی 300-250 گرم استفاده شد. این حیوانات به مرکز پرورش و نگهداری حیوانات آزمایشگاهی دانشکده دامپزشکی منتقل شدند و در قفس های استاندارد نگهداری شدند. القاء بیهوشی با ترکیب زایلازین هیدروکلراید 2درصد (mg/kg/IP 10) و کتامین هیدروکلراید10درصد (mg/kg/IP 60) به صورت داخل صفاقی انجام گردید. پس از بیهوشی عمومی، موش ها به صورت شکمی بر روی میز جراحی قرار داده شدند، سپس سطح پشتی موش ها از ناحیه گردن تا کتف آماده سازی و اسکراب شده و دو زخم دایره ای شکل به قطر 7 میلی متر در هر طرف به فاصله 1 سانتی متر از ستون مهره و 5/1 سانتی متر از یکدیگر با استفاده از پانچ بیوپسی استریل 7 میلی متری ایجاد گردید. با ایجاد زخم به روش برشی، لایه های  اپیدرم، درم بطور کامل برداشته شدند. پس از ایجاد زخم، موش ها به صورت های زیر تقسیم بندی گردیدند و سطح زخم کلیه موش-های مورد آزمایش، توسط یک میلی لیتر از سوسپانسیون حاوی CFU/ml 108 استافیلوکوکوس اوریوس که توسط روش نیم مک فارلند تولید شده بود آلوده گردید. ابتدا موش ها بطور تصادفی به دو گروه 4 تایی (شاهد و نانوژل حاوی تتراسایکلین) تقسیم شده، سپس هر کدام از اینها خود به 4 زیر گروه 2 تایی (گروه های نمونه برداری در روزهای مختلف) تقسیم شدند. در پایان روزهای 3، 7، 14 و 21 به منظور بررسی های هیستوپاتولوژیک توسط اسکالپل نمونه هایی، جهت انجام آزمایشات مربوطه اخذ شدند. براساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد که نانوژل حاوی تتراسایکلین اثرات مناسب و قابل قبولی بر روند التیام بخشی و ترمیم زخم عفونی پوستی در رت داشته باشد.