مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره قطعی و فازی و اطلاعات GIS (مورد مطالعه: شهر اصفهان)

در این پژوهش سعی می شود، مکان یابی مطلوبی برای احداث ایستگاه های آتش نشانی در شهر اصفهان صورت گیرد. مکان های کاندید برای ایستگاه های جدید، با استفاده از تکنیک AHP به روش ساعتی، تکنیک AHP فازی به روش چانگ و تاپسیس و سپس ترکیب آن ها با اطلاعات GIS تحلیل می شوند. با درنظر گرفتن معیارهای مختلف مانند تراکم جمعیت، نزدیکی به جاده اصلی، فاصله از ایستگاه آتش نشانی موجود، تراکم مواد خطرناک، شعاع پوشش آتش نشانی ها، شبکه ترافیک، کاربری اراضی، قدمت ساختمان ها و پتانسیل خطر، مکان های کاندید برای احداث ایستگاه های آتش نشانی در شهر اصفهان اولویت بندی خواهند شد. نتایج پژوهش حاضر با واحد آمار و برنامه ریزی استراتژیک سازمان مرکزی آتش نشانی شهر اصفهان در میان گذاشته شد و آن ها اولویت بندی حاصل از روش AHP فازی را تایید کردند که در این روش، سه اولویت بالاتر به ترتیب منطقه هشت، منطقه نه و منطقه چهار شهر اصفهان است. تحلیل حساسیت روی وزن معیارها مشخص کرد که منطقه هشت در تمامی حالت ها دارای بالاترین اولویت برای احداث ایستگاه آتش نشانی است و مناطق دوازده و پانزده آخرین اولویت ها را به خود اختصاص دادند. چند پیشنهاد مدیریتی برای کنترل و بهبود شرایط احداث ایستگاه ها ارایه شد که شامل تغییر موقعیت اماکن خطرآفرین و اصلاح ضوابط ساختمان سازی شهرداری است. کلیدواژه ها: مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی؛ تصمیم گیری چندمعیاره؛ تحلیل سلسله مراتبی؛ نظریه فازی؛ تاپسیس.