بررسی کارایی حذف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین از محلول های آبی با استفاده از نانوکامپوزیت مغناطیسی اکسید گرافن

آموکسی سیلین (AMX) یک آنت ی بیوتیک پر مصرف در پزشکی است که باقی مانده آن در منابع آبی اثرات جانبی زیادی از جمله ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی را سبب می شود.

در این مطالعه، یک جاذب تجدیدپذیر مبتنی بر اکسید گرافن (نانوکامپوزیت اکسید گرافن اصلاح شده با CoFe2O4) سنتز شد و برای جذب AMX از محیط آبی تحت شرایط بهره برداری مختلف دوز جاذب، غلظت اولیه AMX، درجه حرارت و زمان سونیکاسیون به کار برده شد. مشخصات نانوکامپوزیت سنتز شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراش پرتو ایکس، pHZPC و BJH/BET مورد ارزیابی قرار گرفت.

حداکثر ظرفیت جذب و حداکثر راندمان جذب به ترتیب 238/62 میلی گرم در گرم جاذب و حدود 98 درصد در غلظت 35 میلی گرم، دوز جاذب 155 میلی گرم، زمان تماس 15 دقیقه و دمای اولتراسونیک 50 درجه سلسیوس به دست آمد. فرایند جذب سطحی آموکسی سیلین بر روی جاذب تهیه شده به ترتیب از مدل های سینتیکی و ایزوترمی شبه مرتبه دوم (0/999 = R2) و لانگمویر (0/997 = R2)  پیروی می کرد که نشان دهده جذب شیمیایی و تک لایه آموکسی سیلین بود. همچنین مطالعات ترمودینامیکی نشان داد که فرایند جذب از نظر استوکیومتری امکان پذیر و خود به خودی و گرماگیر است.

به طور خلاصه، نانوکامپوزیت سنتز شده به عنوان یک جاذب تجدیدپذیر، احتمالا تاثیرات قابل توجهی بر تصفیه فاضلاب دارویی خواهد داشت و می تواند برای تحقیقات آینده به عنوان یک ماده کارآمد برای تکنیک های تصفیه در نظر گرفته شود.