بررسی میزان بیان lncRNA DSCR9 در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال

بررسی ها نشان داده است که DSCR lncRNA از سرطان و التهاب جلوگیری می کند و بیان آن منجر به فعالیت های ضد توموری می شود. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی ارتباط میزان بیان lncRNA DSCR9 با خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ بود.

روش تحقیق:

 از 20 نمونه بافت بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال و 20 بافت سالم روده افراد سالم نمونه گیری انجام شد. استخراج Total RNA و سپس سنتز cDNA انجام شد. بررسی بیان lncRNA DSCR9 با استفاده از روش Real time RT PCR و پرایمرهای طراحی شده با استفاده از نرم افزار Beacon Designer انجام شد. میزان بیان نسبی lncRNA DSCR9 محاسبه شد و در نهایت توسط نرم افزار GraphPad Prism نتایج مورد تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که بیان DSCR9 lncRNA در سرطان کولورکتال در مقایسه با گروه کنترل و همچنین در تومور افراد دارای متاستاز و فاقد متاستاز افزایش یافت. از طرفی بیان نسبی  DSCR9 lncRNA در تومور افراد دارای مرحله 1 و 2 و در افراد دارای تومور با اندازه متفاوت افزایش معناداری را نشان نداد؛ اما بیان نسبی lncRNA DSCR9 در تومور افراد دارای گرید 1 و 2 افزایش بیان داشت و از نظر آماری معنا دار بود (0/0144=P). بررسی اختصاصیت و حساسیت lncRNA DSCR9 نشان داد که به عنوان یک نشانگر (0/0001=P) می تواند جمعیت بیمار را از سالم جدا کند.

در تحقیق حاضر بیان نسبی lncRNA DSCR9 در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال در مقایسه با کنترل افزایش بیان داشت که احتمالا می تواند به دلیل فعال کردن پروتیین های دخیل در سرطان و افزایش مسیر سیگنالینگ Wnt/beta-catenin باشد و باعث رشد سلول های تومور و رگ زایی در سرطان باشد. بنابراین با توجه به تغییرات بیان ژن DSCR9 lncRNA  در سرطان کولورکتال احتمالا می توان از این ژن به عنوان یک نشانگر زیستی برای تشخیص تومور استفاده نمود.