مقایسه اثر بخشی طب مکمل (آیورودا)، درمان شناختی-رفتاری و تلفیق این دو با یکدیگر بر کیفیت زندگی در زنان افسرده

یافته های پژوهشی جدید حاکی از آن است که حتی سطوح خفیف افسردگی با کاهش معنادار کیفیت زندگی در افراد بزرگسال همراه است. لذا وجود یک روش درمانی طبیعی، ساده، در دسترس و مقرون به صرفه، مورد نیاز هر فرد مبتلا به افسردکی است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر بخشی دانش آیورودا، به عنوان طب مکمل، با درمان شناختی- رفتاری و نیز تلفیق این دو درمان با یکدیگر را بر کیفیت زندگی در زنان افسرده مورد بررسی قرار دهد.

پژوهش بصورت نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل به اجرا درآمد. جامعه آماری شامل 40 نفر از زنان 25-45 ساله که با تشخیص روانپزشک و انجام آزمون افسردگی بک، مبتلا به افسردگی متوسط تشخیص داده شده و با پرکردن و امضای فرم کتبی رضایتنامه آگاهانه آمادگی خود را از شرکت در تحقیق اعلام کرده و داوطلب شرکت در این پژوهش بودند و به مدت 10 هفته بر اساس پروتکل های موجود، تحت درمان شناختی-رفتاری، آیورودا و تلفیق این دو باهم قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی - فرم کوتاه بود. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری مکرر، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

میانگین نمرات متغیر کیفیت زندگی زنان افسرده در گروه مداخله به روش آیورودا، قبل از درمان 33/5 ± 3/52 و بعد از درمان 04/5 ± 1/54 بود که تفاوت معناداری بین آنها مشاهده نشد (12/0=P)، در درمان با رویکرد شناختی رفتاری میانگین نمرات قبل از درمان 95/16 ± 7/43 و بعد از درمان 51/13 ± 95/54 بود که تفاوت معنا داری مشاهده نشد (26/0=P) و در درمان تلفیقی قبل از درمان 84/11 ± 8/61 و بعد ازدرمان 73/7 ± 8/54 بود که در این روش تفاوت بین آنها معنادار بود (038/0=P).

با توجه به اثرات نامطلوب افسردگی بر کیفیت زندگی زنان، تلفیق روش آیورودا به عنوان طب مکمل و درمان شناختی-رفتاری می تواند در بهبود کیفیت زندگی زنان افسرده سودمند باشد.