تاثیر آموزش خود مراقبتی معنوی بر شدت بیخوابی نوجوانان مبتلا به دیابت

نوجوانی از مراحل حساس و مهم تکامل انسان است که وجود بیماری دیابت در نوجوانان عوارض زیادی به همراه دارد که یکی از این عوارض بیخوابی می باشد. مراقبت معنوی به ویژه در نوجوانان در کنار مراقبت های معمول می تواند با مقابله با استرس، بر کیفیت زندگی آنان تاثیر بگذارد و آن را ارتقا بخشد.

مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی است که با روش تخصیص تصادفی ساده از نوع پیش آزمون و پس آزمون بر روی 66 نوجوان دیابتی (33 نفر گروه آزمون، 33 نفر گروه کنترل) 12 تا 20 سال مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهری و روستایی شهرستان قایمشهر در سال 1401 بعد از اخذ رضایت نامه و اطمینان از محرمانه ماندن اطلاعات دریافتی انجام شد. ابزار گرد آوری داده ها، پرسشنامه شدت بیخوابی ISI بوده است. گروه آزمون طی 6 جلسه 30 تا 45 دقیقه ای مورد آموزش خود مراقبتی معنوی وایت قرار گرفتند. در پایان داده ها وارد نرم افزار spss22 گردید و سپس اطلاعات توسط آمار توصیفی (جدول، میانگین و انحراف معیار) و آمار استباطی (تی مستقل آنالیز واریانس، کای اسکویر، فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین شدت بیخوابی در گروه آزمون قبل از مداخله 4/1±91/19 و در گروه کنترل 57/2±88/20 بود و بعد از مداخله در گروه آزمون 18/2±45/18 و در گروه کنترل 34/1±45/20 رسید که اختلاف معنی داری مشاهده گردید. در آزمون آنالیز واریانس با حذف اثر پیش آزمون اختلاف معنی داری مشاهده شد (01/0˂P).

بر اساس نتایج مطالعه در نوجوانان دیابتی آموزش خودمراقبتی معنوی باعث بهبود شدت بیخوابی می گردد. پیشنهاد می گردد این مطالعه در دوره های بلند مدت مورد پیگیری قرار بگیرند.