آسیب شناسی نظام برنامه ریزی نیروی انسانی سازمان تامین اجتماعی

هدف اصلی این پژوهش شناسایی مشکلات و نارسایی های نظام برنامه ریزی منابع انسانی سازمان تامین اجتماعی بود؛ تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی ، و از نظر شیوه گرده آوری داده ها تحقیق آمیخته (کمی و کیفی) به شمار می رود؛ بر این اساس، ابتدا روش کیفی تحلیل محتوا استفاد شد و سپس از تکنیک دلفی به منظور کسب اجماع گروهی خبرگان استفاده شد. در این پژوهش، مشارکت کنندگان تعداد 24 نفر، متشکل از مدیران سازمان تامین اجتماعی متخصص در زمینه برنامه ریزی منابع انسانی و خبرگان و صاحب نظران دانشگاهی متخصص در زمینه برنامه ریزی منابع انسانی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از نوع گوله برفی و نمونه گیری موارد مطلوب انتخاب شدند. در بخش کیفی، ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختار یافته بود و در بخش کمی، پرسشنامه مبتنی بر بخش کیفی بود که طی دو مرحله نظرسنجی دلفی فازی اجرا شد. داده ها از طریق نرم افزار SPSS 19 و با استفاده از روش های آماری توصیفی (میانگین- انحراف معیار- واریانس- چولگی) و آمار استنباطی (ضریب کندال- آزمون T تک نمونه ای) تجزیه وتحلیل گردید. یافته های تحقیق 15 آیتم را به عنوان مهمترین مشکلات موجود در نظام برنامه ریزی منابع انسانی در سازمان تامین اجتماعی شناسایی نمود. بر اساس میزان اهمیت و اولویت، فقدان الگوی مناسب برنامه ریزی منابع انسانی، عدم نظارت، کنترل و بازخورد در برنامه ریزی منابع انسانی و ناکارآمدی نظام ارزشیابی و ارزیابی کارکنان از مهمترین مشکلات نظام برنامه ریزی منابع انسانی در سازمان تامین اجتماعی تلقی می شوند که شایان توجه بیشتری می باشند.