تحلیلی بر توزیع فضایی مراکز بیمارستانی و ارائه الگوی بهینه دسترسی (مطالعه موردی: شهر مرند)

تخصیص فضا به کاربریهای خدماتی از وظایف مهم برنامه ریزان شهری می باشد. مراکز بیمارستانی از کاربریهای مهم خدماتی در شهرها محسوب می شود. از این رو قرار گیری آن در مکان های بهینه با دسترسی مناسب می تواند نقش مهمی در سلامت و بهداشت عمومی شهروندان ایفا نماید. از طرفی توزیع نامناسب این مراکز در موقعیت های با دسترسی زمان بر و هزینه بر علاوه بر افزایش مشکلات حمل و نقل شهری در مواقعی سلامت جانی شهروندان را با تهدید روبرو می کند. هدف این پژوهش، ارزیابی نحوه ی توزیع مراکز درمانی و مشخص کردن نواحی محروم از این خدمات در منطقه ی موردمطالعه است. این پژوهش از نظر ماهیت پژوهش توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف توسعه ای -کاربردی می باشد.در راستای هدف شش متغیر مرتبط با هدف شامل: نزدیکی مراکز آتش‎نشانی، دسترسی به شبکه‎های ارتباطی درجه یک، فاصله از بیمارستان های موجود، نزدیکی به پارک‎های منطقه‎ای، شیب منطقه و فاصله از گسل ها انتخاب شدند. با انجام همپوشانی لایه ها، مکان مناسب برای استقرار مراکر بیمارستانی در شهر مشخص شدند.براساس نتایج تحقیق در شهر مرند 6 سایت برای احداث مراکز بیمارستان به ترتیب اولویت مشخص گردید با توجه به جمعیت شهر و حوزه نفوذ آن حداقل سه بیمارستان برای این شهر مورد نیاز می باشد.با اعمال وزن و تاثیر معیارها در مکان گزینی مراکز بیمارستانی، مکان شماره 5 با بالاترین امتیاز و نیز 2 مورد از مکان های 1الی 3 در مرتبه بعدی اولویت برای احداث این مراکز در شهر مرند پیشنهاد می گردد.