ساخت، اعتبارسنجی و استانداردسازی مقیاس در ارزیابی ترجیح به سکونت در ساکنین مجتمع های مسکونی شیراز

ارزیابی عملکرد ساختمان در سال های اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. سیستم های ارزیابی در مرحله طراحی هستند و ساختمان ها تنها براساس یک سری ضوابط کالبدی بدون توجه به سایر نیازهای ساکنان طراحی می شوند. از این رو، ارزیابی پس از سکونت به عنوان شاخص مهمی که عملکرد واقعی ساختمان را مورد سنجش قرار دهد و به این بررسی بپردازد که آیا ساختمان ها به صورتی طراحی شده اند تا بتوانند پاسخ گوی نیازهای ساکنان باشند یا خیر از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که این امر می تواند زمینه شکل گیری رضایتمندی را در ساکنین ایجاد نماید. در این پژوهش، حجم نمونه مطالعاتی 379 نفر می باشد که با نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب گردید. روش های آماری به کار برده شده روایی محتوا و روایی سازه (تحلیل عاملی)، تحلیل گویه ها (ضریب تمیز و روش لوپ) و اعتباریابی (محاسبه ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه) می باشند که با 42 گویه نهایی در پرسشنامه انجام شد. در نتایج تحلیل عاملی، چهار عامل محیط داخلی، زیبایی، عملکردی و اجتماعی شناسایی شدند. پس از محاسبه آلفای کرونباخ، میزان اعتبار پرسشنامه نیز 0.933 به دست آمد. با در نظر گرفتن این یافته ها، می توان مطرح کرد که پرسشنامه طراحی شده از اعتبار و روایی مناسبی برخوردار بوده و عوامل مستخرج از تحلیل عاملی می توانند به ارزیابی پس از سکونت در مجتمع های مسکونی در شیراز بپردازند که بیشترین میزان تاثیرگذاری به ترتیب بعد اجتماعی، بعد عملکردی ، بعد زیبایی و بعد محیط داخلی به خود اختصاص دادند.