عوامل مرتبط با کاهش تراکم استخوان در بیماران بتا تالاسمی ماژور: رجیستری تالاسمی استان مازندران

استیوپنی و استیوپروز یکی از عوارض اصلی بتا تالاسمی ماژور هستند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین فراوانی عوامل مرتبط با کاهش تراکم استخوان بیماران تالاسمی ماژور است.

در این مطالعه گذشته نگر، تراکم استخوانی مهره های کمری و سر استخوان ران در بیماران تالاسمی با روش جذب اشعه ایکس با انرژی دوگانه، ارزیابی و ارتباط نوع شلاتورهای آهن، دیابت، فریتین بالای 3000 ng/mL، هموگلوبین زیر 8 گرم/دسی لیتر، مصرف هیدروکسی اوره، سیروز کبدی، رسوب آهن و قلبی کبدی متوسط تا شدید با میزان تراکم استخوان مشخص شدند. اطلاعات از رجیستری تالاسمی درسال 1398 گرداوری شد و تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار STATA-13 انجام شد.

از 1959 نفر ثبت شده در سامانه، 139 نفر (7/09درصد) یافته تراکم استخوان داشتند (53 مرد و 86 زن). شیوع تراکم استخوانی غیرطبیعی در کمر و سر فمور به ترتیب (52/48 تا 47/66) 57/5 و (40/18 تا 57/52) 85/48 درصد بود. بعد از تعدیل اثرات مداخله گرهای احتمالی، شانس تراکم استخوان غیر طبیعی در بیماران مصرف کننده هیدروکسی اوره و دفرازیروکس به ترتیب (0/03 تا 1/73) 0/24 و (0/03 تا69/1) 25/0 بود. بیشترین شانس در بیماران با رسوب آهن قلبی و کبدی متوسط تا شدید به ترتیب (18/0 تا22/360) 21/8 و (60/0تا 83/74) 72/6 بود.

شیوع استیوپنی و استیوپروز میان بیماران تالاسمی ماژور مورد بررسی بالا است. مصرف هیدروکسی اوره و دفرازیروکس مهم ترین عامل محافظت کننده و رسوب قلبی و کبدی متوسط تا شدید مهم ترین عامل خطر تراکم استخوانی غیرطبیعی می باشند.