بررسی اثرات بی نزاکتی سرپرست بر درهم تنیدگی شغلی و بدبینی سازمانی با نقش میانجی خود کارآمدی کارکنان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثرات بی نزاکتی سرپرست بر درهم تنیدگی شغلی و بدبینی سازمانی با نقش میانجی خودکارآمدی کارکنان است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه های استان چهارمحال و بختیاری بودند که تعداد آن ها 2255 نفر است.  با توجه به حجم هر دانشگاه با استفاده از فرمول کوکران 660 نفر حجم نمونه انتخاب گردید و افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم هر طبقه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه استاندارد بی نزاکتی سرپرست هور و همکاران (2016)، پرسش نامه استاندارد درهم تنیدگی شغلی کاراتپه (2013)، پرسش نامه استاندارد بدبینی سازمانی دین و همکاران (1998) و پرسش نامه استاندارد خودکارآمدی کارکنان پیک و همکاران (2015)  بود که روایی پرسشنامه ها بر اساس روایی محتوایی، صوری و سازه مورد بررسی قرار گرفتند و پس از اصطلاحات لازم روایی مورد تایید قرار گرفت و از سوی دیگر پایایی پرسش نامه ها با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 80/0، 77/0، 70/0 و82/0  برآورد شد و تجزیه و تحلیل داده ها در سطح استنباطی مشتمل بر مدل سازی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزارهای اس پی اس اس 22 و وارپ پی ال اس 7 انجام گرفت. نتایج حاصل نشان داد که بی نزاکتی سرپرست از طریق  خودکارآمدی کارکنان بر درهم تنیدگی شغلی تاثیر مثبت و معناداری دارد که ضریب این تاثیر 11/0 است و بی نزاکتی سرپرست از طریق  خود کارآمدی کارکنان بر بدبینی سازمانی تاثیر مثبت و معناداری دارد که ضریب این تاثیر 22/0 است و همچنین تاثیر مستقیم بی نزاکتی سرپرست بر درهم تنیدگی شغلی نیز معنادار  و مثبت است که ضریب این تاثیر 12/0 است و همچنین تاثیر مستقیم بی نزاکتی سرپرست بر بدبینی سازمانی نیز معنادار و مثبت است که ضریب این تاثیر 52/0 است.