نقش میانجی هوش هیجانی در رابطه بین تئوری ذهن و تصمیم گیری پرخطر در نوجوانان

هدف از پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی هوش هیجانی در رابطه بین تیوری ذهن و تصمیم گیری پرخطر دانش آموزان دختر بود. طرح پژوهش توصیفی- همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری است. این پژوهش از لحاظ هدف در زمره ی پژوهش های کاربردی قرار دارد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقاطع متوسطه اول و دوم (13 تا 18 سال) شهرستان خمینی شهر در سال 1400 بود که 300 نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه-ی هوش هیجانی شات (1998) و آزمون های نرم افزاری خطرپذیری بادکنکی بارت لجیوز و همکاران (2002) و ذهن خوانی از طریق تصاویر چشم بارون-کوهن و همکاران (2001) جمع آوری شد. در بخش تجزیه و تحلیل آمار استنباطی از مدل یابی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار ایموس استفاده شد. نتایج نشان داد که تیوری ذهن بر هوش هیجانی تاثیر مثبت و معناداری دارد (05/0 <p و با ضریب اثر23/0)، تیوری ذهن بر تصمیم گیری پر خطر تاثیر مثبت و معناداری دارد (05/0 < p و با ضریب اثر 13/0)، هوش هیجانی بر تصمیم گیری پر خطر تاثیر مثبت و معناداری دارد (05/0 <p و با ضریب اثر 0/18) و نقش میانجی هوش هیجانی در رابطه بین تیوری ذهن و تصمیم گیری پر خطر معنادار شد (001/0 <p و با ضریب اثر 04/0). نهایتا یافته ها حاکی از آن بود که تیوری ذهن و هوش هیجانی نتوانستند عملکرد تصمیم گیری پرخطر را در نوجوانان بهبود بخشند.