ارزیابی اثر تنش خشکی بر ویژگی های ریشه و اندام هوایی ژنوتیپ های گلرنگ (.Carthamus tinctorius L)

این پژوهش به منظور تاثیر رژیم های آبیاری بر صفات مورفولوژیک ریشه و اندام هوایی ژنوتیپ های گلرنگ انجام شد.

روش پژوهش: 

این آزمایش با استفاده از لوله های پلیکا (پی وی سی) در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج در سال زراعی 99-1398 انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای موردبررسی شامل رژیم آبیاری در دو سطح آبیاری کامل (شاهد) و تنش خشکی (به ترتیب آبیاری پس از تخلیه 40 و 80 درصد رطوبت قابل استفاده در خاک) و ژنوتیپ های مختلف گلرنگ شامل توده های محلی ورامین، همند (آبسرد)، ژنوتیپ قزاقستانی و ارقام امیر، گلدشت و پرنیان بودند.

نتایج نشان داد در شرایط تنش خشکی، طول و قطر ریشه به ترتیب به میزان 6/28 و 6/13 درصد افزایش و صفات وزن خشک ریشه، محتوای نسبی آب برگ، تعداد غوزه، تعداد دانه در بوته و عملکرد دانه در واحد آزمایشی به ترتیب 6/23، 2/15، 4/25، 3/63 و 9/74 درصد کاهش یافت. در شرایط آبیاری کامل، رقم امیر با برخورداری از سیستم ریشه ای مناسب (وزن خشک ریشه 7/7 گرم و طول ریشه 71 سانتی متر) و حداکثر تعداد دانه از بیش ترین عملکرد دانه در واحد آزمایشی (03/5 گرم در بوته) برخوردار بود. رقم امیر در شرایط تنش خشکی با گل دهی زودهنگام، وزن خشک و طول ریشه زیاد، برخورداری از بیش ترین فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز، بیش ترین عملکرد دانه در واحد آزمایشی (67/1 گرم در بوته) را دارا بود.

به طور کلی، رقم امیر به دلیل برخورداری از سیستم ریشه ای مناسب و ویژگی های برتر زراعی، عملکرد دانه بیش تری داشت و ژنوتیپ برتر بود.