واکاوی تجربه شکست عشقی مکرر در جوانان ایرانی (یک مطالعه داده بنیاد)

هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل مختلف موثر بر شکست عشقی مکرر در قالب پژوهشی کیفی و با استفاده از گراندد تیوری بود. جامعه آماری تحقیق، کلیه دختران و پسران مجرد شهر تهران در سال 1400 بودند که حداقل دو بار تجربه شکست عشقی داشتند. از بین آن ها 16 نفر (6 پسر و 10 دختر) به شیوه هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند و براساس اصل اشباع، مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. برای تحلیل مصاحبه های انجام شده از روش تحلیل سیستماتیک استراوس و کوربن و سه روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی بهره گرفته شد. مطابق نتایج، مفهوم هسته ای مدل مقوله ها (انتخاب هیجانی-تکانشی، سستی ارتباطی و شکست عشقی) درنظر گرفته شد. شرایط علی شکست عشقی مکرر در هشت مقوله قرار گرفتند: انتخاب و ارتباط مبتنی بر اهداف کنشی و ناسالم، وابستگی بیمارگونه توام با اضطراب، خودتخریب گری و نداشتن شفقت به خود، نداشتن آمادگی های ضروری برای هدایت رابطه به سمت تعامل پایدار، الگوهای تعاملی مخرب و ناپایدار، تفاوت های تعارض برانگیز، ترس های غیرواقع بینانه و ویژگی های شخصیتی تسهیل گر. عوامل زمینه ساز نیز دو مقوله مختل بودن کارکرد خانواده و بهره مند نبودن از راهنمایی شبکه اجتماعی متخصص و کارآمد بود. عوامل مداخله گر در دو مقوله نداشتن تسهیل گرهای انتخاب درست و کنش سازنده، و ضعف های مهارتی مداخله گر قرار گرفتند. کنش ها در چهار مقوله طبقه بندی شدند: کنش های هیجانی-شناختی گذرا و مخرب، کنش های هیجانی-شناختی پایدار و مخرب، کنش های جسمانی مخرب و کنش های رفتاری مخرب. همچنین سه مقوله پیامدهای شکست عشقی مکرر عبارت اند از: تسهیل گرهای انتخاب درست و رابطه عاشقانه متعهدانه، اجتناب مطلق از تعاملات عاشقانه، و تسهیل گرهای انتخاب اشتباه و شکست مجدد رابطه عاشقانه.