اثربخشی آموزش تاب آوری بر سرمایه روان شناختی و تنظیم هیجان افراد مبتلا به بیماری کووید-19

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر سرمایه روان شناختی و تنظیم هیجان بیماران مبتلا به کووید-19 انجام گرفت. طرح پژوهش، کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری شامل بیماران زن و مرد مبتلا به کرونا بود که در سه ماهه نخست سال 1400 به بیمارستان های فجر و بوعلی سینا در منطقه 13 و 14 شهر تهران مراجعه کردند. تعداد این افراد 8900 نفر بود (5400 نفر مرد و 3500 نفر زن) که از بین آنان 120 نفر براساس ملاک های ورود به صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفی 30 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه ای و هفته ای دو مرتبه در معرض آموزش مجازی و گروهی تاب آوری قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه سرمایه روان شناختی لوتانز (PCQ) و پرسشنامه تنظیم هیجان گراس و جان (ERQ) بود. به منظور تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری و نرم افزار SPSS-25 استفاده شد. یافته ها نشان داد آموزش تاب آوری موجب بهبود خودکارآمدی، تاب آوری، خوش بینی (ابعاد سرمایه روان شناختی) و فرونشانی (بعد تنظیم هیجان) در مرحله پس آزمون در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (05/0>p)؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت درمان های مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر مانند تاب آوری می تواند در بهبود وضعیت روان شناختی بیماران مبتلا به کرونا موثر واقع شود و استفاده از آن ها در کنار دارودرمانی و درمان خانگی توصیه می شود.