تاثیر روش یادگیری معکوس بر انعطاف پذیری شناختی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر در دوران همه گیری ویروس کرونا

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر روش یادگیری معکوس بر انعطاف پذیری شناختی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان پسر در دوران همه گیری ویروس کرونا انجام شد. روش تحقیق نیمه آزمایشی و از نظر هدف کاربردی بود و در چارچوب طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه صورت گرفت. جامعه آماری آن تمام دانش آموزان پسر کلاس پنجم ابتدایی شهرستان شهرضا در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که از میان آن ها، یک مدرسه ابتدایی پسرانه به صورت تصادفی انتخاب شد. درمجموع 40 دانش آموز به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به روش تصادفی در دو گروه 20 نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در 10 جلسه آموزش به وسیله بسته های آموزشی آنلاین شرکت کرد؛ درحالی که گروه گواه به شیوه سنتی آموزش دید. فرایند جمع آوری داده ها در مرحله پیش آزمون و پس آزمون با مقیاس انگیزش تحصیلی هارتر (HEMS) و مقیاس انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (CFI) برای همه شرکت کنندگان در دو گروه انجام گرفت. داده های گردآوری شده به روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار IBM SPSS (نسخه 26) تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد روش یادگیری معکوس موجب افزایش انعطاف پذیری شناختی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه در پس آزمون شده است (05/0> p). روش یادگیری معکوس می تواند برای افزایش انعطاف پذیری شناختی و انگیزش تحصیلی دانش آموزان در مدارس و مراکز آموزشی در شیوه آموزش آنلاین به ویژه در دوران همه گیری ویروس کرونا مورد استفاده قرار گیرد.