مهار درد التهابی ناشی از تست فرمالین بواسطه کوئرستین: نقش مسیرهای اوپیوئیدرژیک، نیتریک اکساید و هیستامینرژیک در موش کوچک آزمایشگاهی

مطالعه حاضر به منظور بررسی نقش مسیرهای اوپیوییدرژیک، نیتریک اکساید و هیستامینرژیک در مهار درد بواسطه کویرستین در موش کوچک آزمایشگاهی انجام گرفت. 85 سر موش کوچک آزمایشگاهی نر بطور تصادفی در 5 مرحله آزمایشی با چهار گروه و 5 تکرار در هر گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. در آزمایش 1 بمنظور بررسی اثرات ضد دردی کویرستین گروه اول بعنوان کنترل، گروه دوم الی چهارم به ترتیب سطوح 50، 100 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم کویرستین و گروه پنجم مورفین (5 میلی گرم بر کیلوگرم) را دریافت کردند. پس از مشخص شدن سطح موثر کویرستین آزمایشات مراحل دوم الی چهارم طراحی و اجرا شد. در آزمایش دوم گروه های آزمایشی شامل کنترل، تزریق کویرستین (150 میلی گرم بر کیلوگرم)، نالوکسان (آنتاگونیست غیر انتخابی گیرنده های اوپیوییدی، 2 میلی گرم بر کیلوگرم) و تجویز توام کویرستین (150 میلی گرم بر کیلوگرم) با نالوکسان (2 میلی گرم بر کیلوگرم) در آزمایشات سوم و چهارم L-NAME (مهارکننده سنتز نیتریک اکساید، 10 میلی گرم بر کیلوگرم) و سیپروهپتادین (آنتاگونیست غیر انتخابی گیرنده های هیستامین، 4 میلی گرم بر کیلوگرم) بجای نالوکسان استفاده شد. سپس تست فرمالین بواسطه تزریق آن به کف پای راست انجام و مدت زمان حس درد (زمان لیسیدن و گاز گرفتن پای تزریق شده) در دوره های زمانی 5-0 دقیقه (فاز اول) و 30-15 دقیقه (فاز دوم) اندازه گیری شد. باتوجه به نتایج بدست آمده، تزریق سطوح مختلف کویرستین بطور معنی داری موجب کاهش زمان درد شد (05/0P<). تزریق توام نالوکسان یا L-NAME به علاوه کویرستین بطور معنی داری موجب کاهش اثرات ضد دردی کویرستین شد (05/0P<). نتایج نشان دهنده این بود که کویرستین دارای خاصیت ضددردی است و این اثر از طریق مسیر نیترارژیک و اوپیوییدرژیک میانجی گری در موش می شود.