بررسی طرح درمان دندانپزشکان عمومی شاغل در یک منطقه برخوردار در شهر مشهد به درخواست خدمات زیبایی؛ یک مطالعه میدانی در سال 1401

امروزه تقاضا برای انجام خدمات زیبایی دندانپزشکی در بین بسیاری از بیماران رواج یافته است. این مطالعه کیفی میدانی باهدف بررسی طرح درمان های دندانپزشکان در پاسخ به درخواست خدمات زیبایی یک بیمار واحد انجام شد. پژوهشگر به عنوان بیمار استانداردشده ناشناس  یا بیمار "واقعی"، پس از اخذ طرح درمان زیبایی استاندارد در یک شورای تخصصی به مطب های دندانپزشکی عمومی در یکی از خیابان های یک منطقه برخوردار شهر مشهد مراجعه کرد. مراجعات به صورت تمام شماری مطب های عمومی واقع در این خیابان انجام شد و پژوهشگر پس از بیان درخواست خدمات زیبایی، طرح درمان پیشنهادی دندانپزشک را ثبت و در سه دسته مداخله، بینابینی و عدم مداخله تقسیم بندی نمود. شماره نظام پزشکی دندانپزشکان به چهار دسته تقسیم شد: 1) 0 تا 50 هزار، 2) 50 هزار تا 100 هزار، 3) 100 هزار تا 150 هزار و 4) 150 هزار تا 200 هزار. مراجعه به 24 مطب صورت گرفت. طرح درمان ارایه شده 8 دندانپزشک در گروه مداخله (ارتودنسی و خدمات زیبایی ترمیمی شامل 1 تا 10 واحد کامپوزیت ونیر یا لمینت سرامیکی) جای داشت، 9 دندانپزشک به عدم مداخله گرایش داشتند و 7 نفر نیز در حالت بینابین طبقه بندی شدند. بیشترین تعداد طرح درمان های مداخله توسط دندانپزشکان با شماره نظام پزشکی 100 تا 150 هزار و بیشترین تعداد طرح درمان های غیرمداخله و بینابینی مربوط به دندانپزشکان گروه 50 تا 100 هزار بود. طرح درمان های زیبایی برای یک بیمار واحد بسیار متنوع بود و به نظر می رسد ارایه دستورالعمل های معتبر بالینی برای جلوگیری از درمان های غیراستاندارد و بیش از اندازه در دندانپزشکی زیبایی، ضروری باشد. با بررسی نیازهای آموزشی دندانپزشکان و دانشجویان در مبحث تشخیص و درمان شکایات زیبایی، ممکن است بتوان کیفیت ارایه خدمات دندانپزشکی زیبایی را بهبود بخشید.