مقایسه اثربخشی رویکرد هیجان مدار با واقعیت درمانی بر افزایش سازگاری، صمیمیت زناشویی و عملکرد جنسی زنان نابارور: یک مطالعه نیمه تجربی

ناباروری بحران سخت زندگی است که از نظر روان شناختی تهدید کننده و از لحاظ هیجانی فشارآور است و سازگاری، صمیمیت و عملکرد جنسی زوجین در معرض آسیب قرار می گیرد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار با واقعیت درمانی بر افزایش سازگاری، صمیمیت زناشویی و عملکرد جنسی زنان نابارور بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. تعداد 45 نفر از زنان نابارور استان اصفهان در سال 1401 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های 15 نفره درمان هیجان مدار، واقعیت درمانی و کنترل قرار گرفتند. گروه های آزمایش به ترتیب در 8 جلسه 90 دقیقه ای هفته ای یک بار درمان هیجان مدار و 8 جلسه 60 دقیقه ای هفته ای یک بار واقعیت درمانی دریافت کردند. گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. جهت گردآوری داده ها از پرسش نامه های سازگاری زناشویی Spanier و عملکرد جنسی Rosenhan و صمیمیت Walker استفاده شد. داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، هر دو روش درمانی تاثیر معنی داری بر سازگاری زناشویی، صمیمیت و عملکرد جنسی زنان نابارور داشته است (001/0>P). هم چنین، درمان هیجان مدار نسبت به واقعیت درمانی تاثیر بیشتری بر متغیرهای پژوهش داشته است (001/0>P).

نتایج نشان داد علاوه بر درمان هیجان مدار، واقعیت درمانی نیز بر افزایش سازگاری، صمیمیت زناشویی و عملکرد جنسی زنان نابارور اثر داشته است. بنابراین، متخصصان سلامت می توانند از دو روش مذکور برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت استفاده نمایند.