تاثیر آموزش مهارت های مقابله دینی بر سلامت عمومی و سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری دختران نوجوان دارای مشکلات رفتاری

دوران نوجوانی به دلیل تغییرات روانی و فیزیولوژیکی از حساس ترین دوران های رشدی است و این مسیله سبب می شود بیشتر نوجوانان وضعیت روان شناختی پایداری را تجربه نکنند و معمولا با مشکلات رفتاری فراوانی رودررو می شوند. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مقابله دینی بر سلامت عمومی و سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری در دختران نوجوان دارای مشکلات رفتاری است.

روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش تمام دختران نوجوان دارای مشکلات رفتاری مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش وپرورش ناحیه 6 شهر مشهد در سال تحصیلی 98-99 بودند. در این پژوهش 24 نفر از بین دانش آموزان دارای مشکلات رفتاری که نمره بالاتری در پرسش نامه مشکلات رفتاری آخنباخ CBCL  نسخه والدین کسب نمودن، انتخاب گردیدند و با روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه 12 نفره جایگزین شدند. اعضای گروه آزمایش در طول هشت جلسه هفتگی تحت آموزش مهارت های مقابله دینی قرار گرفتند. از پرسش نامه سلامت عمومی (GHQ) و پرسش نامه سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری  (BIS/BAS) برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و تحلیل کواریانس یک متغیره در نرم افزار spss 21 صورت گرفت.

نتایج به دست آمده نشان می دهد آموزش مهارت های مقابله دینی موجب افزایش معنادار در عامل سلامت عمومی کلی (88/0) در مقیاس اضطراب و کارکرد اجتماعی بالاترین افزایش و در عامل سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری مقیاس پاسخ دهی به پاداش (80/0) شده است  (001/0 >p).

با توجه به یافته های پژوهش، مهارت های مقابله دینی به منظور افزایش سلامت عمومی و بهبود سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری در دختران نوجوان دارای مشکلات رفتاری موثر بوده است بنابراین پیشنهاد می شود مشاوران از مهارت های مقابله دینی برای فعالیت با نوجوانان استفاده نمایند.