اثر دیپپتید-B و لایزت پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم بیفیدوم بر بیان ژن های TNF-α و IL-1 در رده ی سلول سرطانی AGS در مقایسه با سلول سالم HEK

امروزه می توان از ترکیبات طبیعی مانند پپتیدها و پروبیوتیک ها به عنوان مکمل درمان بیماری هایی چون سرطان نام برد. این ترکیبات با اثر بر برخی مسیرهای مولکولی از جمله التهاب، ممکن است در جلوگیری از پیشرفت و یا درمان سرطان موثر باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثر دیپپتید-B و لایزت پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم بیفیدوم بر بیان ژن های TNF-α و 1-IL در سلول های سرطانی معده رده ی سلولی AGS بود.

در این مطالعه، سلول های AGS و HEK در محیط کشت DMEM با 10 درصد سرم جنین گاوی کشت داده شدند. سلول ها با غلظت های مختلف دیپپتید-B و لایزت باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدوم تیمار شدند و برای مدت 24ساعت انکوبه گردیدند. درصد زنده مانی سلولی با روش رنگ سنجی MTT بررسی شد. به منظور بررسی های مولکولی پس از استخراج RNA و سنتز cDNA با استفاده از واکنش تشخیص مولکولی PCR (Real time PCR) بیان نسبی ژن های TNF-α و 1-IL ارزیابی گردید و داده ها با استفاده از روش آماری آزمون واریانس یک طرفه بین گروه ها مقایسه شدند.

نتایج MTT نشان داد که تیمار سلول ها با دیپپتید-B و لایزت باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدوم سبب کاهش زنده مانی سلول های سرطانی AGS نسبت به سلول کنترل HEK گردید(IC50) و سطح بیان نسبی ژن های TNF-α و 1-IL در سلول های سرطانی معده که با دیپپتید-B، لایزت باکتری و همچنین هردو ماده به طور هم زمان تیمار شده اند نسبت به نمونه کنترل دارای افزایش معنادار بود(0/05≥P). میزان افزایش بیان معنادار در ژن 1-IL به ترتیب برای پپتید 300%(4 برابر)، باکتری 100%(2 برابر)، پپتید همراه باکتری 650%(7 و نیم برابر) و در ژن TNF-α به ترتیب برای پپتید 350%(4 و نیم برابر)، باکتری100%(2 برابر)، پپتید همراه باکتری520%(6/2 برابر) بود. بنابراین احتمالا این ترکیبات با تاثیر بر دیگر مسیرهای مولکولی موجب مرگ سلول های سرطانی شده اند.

باتوجه به این که دیپپتید-B و لایزت باکتری روی سلول های رده ی سلولی سالم HEK سمیت معنی داری نداشتند و سبب کاهش زنده مانی سلول های سرطانی AGS به صورت معناداری شدند که این سمیت وابسته به دوز بود، در نظر گرفتن این ترکیبات طبیعی در درمان سرطان معده ممکن است حایز اهمیت باشد.