تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان، تکانشگری و شاخص توده بدن دختران نوجوان چاق یا دارای اضافه وزن

چاقی دوران نوجوانی علاوه بر سلامتی این دوران، به دلیل اینکه شاخص تعیین کننده چاقی در بزرگسالی می باشد؛ از اهمیت برخوردار است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان، تکانشگری و شاخص توده بدن دختران نوجوان چاق یا دارای اضافه وزن انجام گرفت.

پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی همراه با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل دانش آموزان دختر 15-13 سال، دارای اضافه وزن و چاق در شهر کاشان در سال تحصیلی 98-97 بود. از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف 40 نفر انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. افراد پرسشنامه های تنظیم هیجان و تکانشگری را تکمیل نمودند و شاخص توده بدنی آنها نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه مداخله تحت رفتاردرمانی دیالکتیکی قرار گرفتند و گروه کنترل، درمانی دریافت نکردند.

رفتاردرمانی دیالکتیکی میانگین نمرات دشواری در تنظیم هیجان (36/7F=،01/0P<) و شاخص توده بدن (15/9F=،001/0P<) را به طور معناداری در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد؛ اما میانگین نمرات تکانشگری در گروه درمان تفاوت معناداری با گروه کنترل نداشت (52/1F= ، 05/0P>).

با توجه به نتایج ذکر شده می توان DBT را به عنوان یک رویکرد درمانی موثر برای کاهش دشواری در تنظیم هیجان و شاخص توده بدن در نوجوانان چاق یا دارای اضافه وزن در نظر گرفت.