راهبردهای برآورده کردن نیازهای صمیمیت زناشویی در زنان مبتلا به بیماری کرونا: یک مطالعه تحلیل محتوای کیفی چهارچوبی

 جداسازی زنان مبتلا به بیماری کرونا از اعضای خانواده زندگی زناشویی را تحت تاثیر قرار می دهد. از آنجا که زنان از نظر روانی در برابر اختلالات اضطرابی و افسردگی آسیب پذیرتر هستند، زنان مبتلا ممکن است استرس بیشتری را در زمان بیماری به دلیل از دست دادن شغل و شرایط خاص سلامت باروری خود مانند بارداری، بچه دار شدن یا شرایط پزشکی تجربه کنند. مطالعات کرونا بر صمیمیت جنسی متمرکز شده اند، در حالی که مطالعات کیفی درباره ابعاد نیازهای صمیمیت زناشویی محدود است.

 به دلیل محدود بودن مطالعات کیفی درباره نیازهای صمیمیت زناشویی این مطالعه با هدف راهبردهای برآورده کردن نیازهای صمیمیت زناشویی در زنان مبتلا به کرونا انجام شد.
مواد و روش  ها: تجزیه و تحلیل محتوای کیفی چهارچوبی با مشارکت 13 مطلع کلیدی (سکس درمانگر، زوج درمانگر، روانشناس و مشاور مامایی) و 18 زن مبتلا به کرونا در یزد، ایران در مرداد ماه سال 1399 انجام شد که به صورت هدفمند انتخاب و با مصاحبه های نیمه ساختار یافته عمیق مصاحبه شدند.

 3 طبقه اصلی شامل 1) تاب آوری متقابل (زیر طبقات: 1. راهبردهای سازشی، 2. ارزش زندگی زناشویی، 3. حل تعارض مشفقانه)، 2) ارتباط مهارت-مندانه (زیر طبقات: 1. ابرازگری جنسی جرات مندانه، 2. خودکارآمدی در ارتباط جسمانی از راه دور) و 3) هم افزایی (زیر طبقات: 1. قاب گیری مجدد نزدیکی معنوی، 2. توانمندسازی در خلاقیت زیبایی شناختی، 3. مدیریت عملکرد خانواده و 4. اولویت بندی) بودند.

نتیجه   گیری: 

یافته ها نشان داد زوج درمانگران جنسی و ارایه کنندگان خدمات سلامت و سیاست گذاران نظام سلامت، لازم است بر استفاده بیشتر از روش های ارتباطی دیجیتالی در این زوج ها تاکید کنند. آموزش مهارت هایی که بتواند خلاقیت و همدلی را در این زوج ها افزایش دهد، زنان را قادر می سازد تا بهتر بتوانند نیازهای مرتبط با سلامت روان، جنسی و باروری خود را برآورده نمایند که این امر می تواند منجر به افزایش مسیولیت پذیری و وفاداری همسر، و تداوم عملکرد خانواده شود. در زمان بحران انجام مشاوره در این زنان لازم است در برنامه درمانی و راهنماهای مراقبتی آن ها لحاظ شود.