تجربه افراد با تشخیص ازدواج ناتمام در ایران: تحلیل محتوای کیفی

 رابطه جنسی یکی از جنبه های مهم ازدواج و یکی از راه های ابراز صمیمیت است. ازدواج ناتمام یک مشکل رایج است که شیوع آن در ایران حدود 5/1% است و می تواند زندگی زناشویی را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهد.

 هدف ما بررسی کیفی این مشکل برای ارایه راه حل های جدید و سودمند ناشی از درک بهتر این پدیده است.

 در این مطالعه کیفی از روش تحلیل محتوای مرسوم استفاده شد. جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها از فروردین 1392 تا فروردین 1393 با شرکت 11 زن و 5 مرد مراجعه کننده به کلینیک اختلالات جنسی انستیتو روانپزشکی تهران و بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، تهران، ایران انجام شد. محققان پرونده مراجعه کنندگان به این کلینیک ها را با تشخیص ازدواج ناتمام مورد بررسی قرار دادند. ابزار ما برای جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. دو روانپزشک مجرب هییت علمی تمام اطلاعات را بر اساس استانداردهای گزارش دستورالعمل های تحقیقات کیفی ثبت کردند. داده ها با استفاده از ابزار تحلیل داده های کیفی و کدگذاری آنها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای اعتبار داده ها از معیارهای گوبا و لینکلن استفاده شد.

 کدهای تجربیات شرکت کنندگان در شش دسته اصلی طبقه بندی شد که شامل: خودپنداره، عوامل درون فردی، مشکل شریک زندگی، آمادگی برای رابطه جنسی، رابطه عاطفی بین زوج ها و تاثیرات ازدواج ناتمام بر زندگی شرکت کننده است.

 تجارب معنی دار زنان شامل اضطراب مفرط نسبت به جامعه و همسر و در بین مردان احساس ضعف و احساس گناه بود. ناتوانی در برقراری رابطه جنسی بر دیدگاه آنها نسبت به زندگی تاثیر منفی می گذارد و آسیب زیادی به درک آنها از خود وارد می کند. ویژگی های شخصیتی شرکت کنندگان و خودپنداره آنها و نگرش آنها به شرکای شان از موضوعات مهم بود.