مطالعه مقایسه ای اثرات ترمیمی سلول های بنیادی آلوژن با منشا مغزاستخوان و پد چربی لیگامنت کشکک بر روی تاندونیت تجربی در تاندون خم کننده انگشتی سطحی در خرگوش نیوزلندی

سلول درمانی در تاندونیت به منظور کوتاه کردن دوره بهبودی بافت تاندون و همچنین بازگشت ویژگی های عملکردی آن به کار می رود. تقریبا همه سلول های بنیادی پس از تزریق، پتانسیل گسترده ای برای تمایز به سلول های گیرنده را دارا هستند.

هدف اصلی این مطالعه مقایسه دو منبع سلول های بنیادی مزانشیمی در بازسازی تاندون است.

در این مطالعه 32 خرگوش نیوزلندی به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. کلاژناز باکتریایی به دنبال بیهوشی عمومی در تاندون خم کننده انگشتی سطحی (SDFT)، همه خرگوش ها القا شد و سلول درمانی 48 ساعت پس از القای کلاژناز انجام شد. گروه 1 با سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان آلوژنیک (BMMSCs)، گروه 2 با سلول های بنیادی مشتق شده از پد چربی رباط کشکک خرگوش نیوزیلندی و گروه 3 با نرمال سالین 0/9 درصد تحت درمان قرار گرفت. گروه 4 (گروه کنترل) بدون درمان باقی ماند. همه خرگوش ها در پایان هفته دوم و چهارم به روش انسانی معدوم و نمونه های تاندون جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی برداشت شدند. مطالعه هیستوپاتولوژی توسط رنگ های هماتوکسیلین ایوزین، تری کروم ماسون و وانگیسون انجام شد و ساختار تاندون، آرایش فیبر، هسته سلولی، التهاب بافت، عروق زایی و تراکم بررسی شدند.

روند ترمیم تاندون در گروه های 1 و 2 بازسازی بهتری نسبت به گروه های3 و 4 نشان داد (0/50≤P). در برخی از پارامترهای میکروسکوپی بین گروه 1 و 2 تغییرات معناداری مشاهده شد (0/50≤P).

نتیجه گیری نهایی: 

باتوجه به مطالعه حاضر، تزریق سلول های بنیادی مزانشیمی BMMSCsمشتق از بافت استخوان و چربیADSCs ، نتایج مفیدی را در بهبود بافت تاندون نشان داد. علاوه براین ADSCها بازسازی بهتر بافت تاندون آسیب دیده را نسبت به BMMSCها نشان دادند.