تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر نشانگرهای التهابی و شاخص های آنتی اکسیدانی بافت کلیه متعاقب سوء مصرف تستوسترون انانتات در موش های صحرایی نر

سوءمصرف استروییدهای آنابولیک می تواند منجر به آسیب بافت کلیه شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر نشانگرهای التهابی و شاخص های آنتی اکسیدانی بافت کلیه متعاقب سوءمصرف تستوسترون انانتات در موش های صحرایی نر بود.

در این پژوهش تجربی، 24 سر موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی به سه گروه 1) کنترل، 2) تمرین و 3) تمرین+ تستوسترون تقسیم شدند. موش های صحرایی گروه 2 و 3، پنج جلسه در هفته و به مدت هشت هفته تمرینات مقاومتی را اجرا کردند. هم چنین گروه 3، سه روز در هفته به میزان mg/kg 20 تستوسترون انانتات به صورت تزریق عضلانی دریافت نمود. سطوح فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) به روش اسپکتروفتومتری و بیان ژن های اینترلوکین-6 (6 IL) و فاکتور نکروزدهنده تومور -آلفا (TNF-α) به روش Real Time PCR  اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار16 SPSS version آنالیز شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه استفاده شد (0/05≥P).

تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی دار میزان فعالیت GPx  (0/001=P) نسبت به گروه کنترل شد. بیان ژن 6 IL در گروه تمرین + تستوسترون به طور معنی داری بیشتر از گروه تمرین (0/04=P) و کنترل (0/001=P) بود. تمرین+تستوسترون موجب افزایش معنادار بیان ژن TNF-αنسبت به گروه تمرین (0/02=P) و کنترل (0/008=P) شد. هم چنین میزان فعالیت GPx در گروه تمرین + تستوسترون به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل (0/001=P) بود، اما تفاوت معنی داری در گروه های تمرین + تستوسترون و گروه تمرین مشاهده نشد (0/93=P).

به نظر می رسد سوءمصرف تستوسترون همراه با تمرین مقاومتی شدید با کاهش عملکرد سیستم آنتی اکسیدانی و افزایش نشانگر-های التهابی در بافت کلیه همراه است.