تاثیر شدت های مختلف تمرین مقاومتی تناوبی بر شاخص های التهابی در مردان چاق

شیوع چاقی یکی از معضل های مهم بهداشتی در جهان است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین مقاومتی تناوبی با شدت های مختلف بر سطوح اینترلوکین-10 (IL-10) و اینترلوکین-1 بتا (IL-1β) در مردان چاق بود.

در این تحقیق 44 مرد چاق (30-20 سال) در 4 گروه کنترل، تمرین مقاومتی تناوبی با شدت پایین، تمرین مقاومتی تناوبی با شدت متوسط و تمرین مقاومتی تناوبی با شدت بالا تخصیص یافتند. آزمودنی ها به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته با 3 شدت متفاوت (80% 1RM با 10 تکرار، 60% 1RM با 13 تکرار و 40% 1RM با 20 تکرار) تمرین کردند. 48 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین مقاومتی، شاخص های IL-10 و IL-1β اندازه گیری شد.

اختلاف معناداری درIL-10  و IL-1β بین گروه های تمرین مقاومتی تناوبی با شدت های مختلف گزارش شد. پس از دوره تمرین نسبت به قبل، IL-1β در گروه های تمرین مقاومتی تناوبی با شدت پایین (0/001=P)، متوسط (0/01=P) و بالا (0/001=P) کاهش معنی داری داشت. در شاخص IL-10 افزایش معنی داری در گروه های تمرین مقاومتی با شدت پایین (0/01=P)، متوسط (0/01=P) و بالا (0/001=P) مشاهده شد.

طبق یافته های حاضر ممکن است بتوان تمرینات مقاومتی تناوبی با شدت بالا و متوسط را به عنوان روشی موثر برای درمان چاقی و تاثیر مطلوب در شاخص های آن، توصیه کرد.