زیست پذیری شهری با رویکرد حق به شهر: مفاهیم، ابعاد و شاخص ها

امروزه زیست پذیری دربیشتر کشورهای توسعه یافته به عنوان یک اصل راهنما در چارچوب گفتمان پایدداری در سیاسدت گذاری ها وبرنامه ریزی شهری گسترش پیدا کرده است. زیستپذیری شهری و حق به شهر مفاهیمی مرتبط با توسعه پایددار و عدالت اجتماعی در شهرها هستند و در ایجاد شهرهایی سالم، پویا و عادل تاثیرگذار هستند. این مقاله ضمن معرفی زیست پذیری وحق به شهر به عنوان رویکرد غالب دربرنامه ریزی شهری جهان معاصر خاستگاه نظری، دیددگاه هدای تاثیرگدذار و ادبیات نظری تجربی، ابعاد وشاخص های آن را بررسی کرده است. این تحقیق به لحاظ هدف بنیادی نظدری و داده هدای - - آن، به روش کتابخانه ای اسنادی فراهم آمده است. با توجه به گستردگی مباحث و رویکردهدای تبیندی موجدود در ایدن – زمینه، در این پژوهش تنها آن دسته از تحقیقاتی که تناسب بیشتری با موضوع تحقیق حاضر داشته اند مدورد بررسدی ردرار گرفته اند. سپس به بررسی نظریات هانری لوفور حق به شهر و نظریه کوین لینج، مارکوزه، تووی فنستر، هاروی و... همچنین مفاهیم پشتیبان و نزدیک به زیست پذیری همچون توسعه پایدار، شهر سالم، نوشدهرگرایی، رشدد هوشدمند و شدهر فشدرده پرداخته شده است. یافته های مقاله بیانگر این موضوع است که با توجه به شرایط امروز، در بیشترشدهرهای جهدان توافدق کلی درباره اهمیت و ضرورت شناخت، تحلیل و تبیین زیست پذیری شهری و حق به شهر در ابعاد گوناگون وجود دارد اما اجماع نظر درباره تعریف، معیارها و شاخص های آن وجود ندارد. مهم ترین علت این امر را می توان در وابستگی مسدتقیم این مفهوم به شرایط مکانی، زمانی و مهم تر از همه، بستر اجتماعی ارتصادی ومدیریتی جامعه هدف دانست.