اثر تمرینات تناوبی بر سطح سرمی آپلین 17 و بهبود جریان خون عروقی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

پرفشاری خون مزمن باعث تغییرات ساختاری و عملکردی در قلب می شود که در نهایت منجر به نارسایی قلبی (HF) می شود که باعث افزایش بیشتر مرگ و میر می شود. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر یک دوره تمرینات تناوبی هوازی برسطح سرمی آپلین 17 و عوامل مرتبط با فشار خون در بیماران مبتلا به HF بود.

در تحقیق نیمه تجربی حاضر 20 مرد مبتلا به HF بر اساس شرایط ورود به تحقیق انتخاب شدند و به صورت تصادفی به 2 گروه تمرین وکنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل تمرینات هوازی تناوبی بود که به مدت هشت هفته تمرین، سه جلسه در هفته اجرا شد. 48 ساعت قبل و پس از مداخله متغیرهای خونی و فیزیولوژیک به صورت ناشتا اندازه گیری شدند.

پس از هشت هفته تمرین تمرین افزایش معنی داری در سطوح اپلین 17 (039/0 = P)، Ang I (005/0 = P) و FMD (008/0 = P) و کاهش معنی داری در سطوح Ang II (001/0 > P) و SBP (001/0 > P) مشاهده شد ولی تفاوت معنی داری در مقادیر ACE-2 (234/0 = P) و DBP (363/0 = P) مشاهده نشد.

با توجه به نتایج می توان گفت که یکی از سازگاریهای تمرینی که موجب بهبود جریان خون و کاهش فشار خون در بیماران مبتلا HF افزایش سطح اپلین-17 در این بیماران می باشد.