بررسی وضعیت کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور در شهرستان اهواز 1401

مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت سلامت دهان مرتبط با کیفیت زندگی در بیماران تالاسمی ماژور در شهر اهواز انجام شد.

این مطالعه مقطعی -تحلیلی که بر روی دو گروه افراد مبتلا به تالاسمی ماژور و افراد سالم انجام شده است. جامعه آماری در گروه مورد 120 نفر از بیماران مبتلا به بیماری تالاسمی ماژور بود که به بیمارستان شفای شهرستان اهواز در سال 1401 مراجعه کرده و گروه شاهد 120 نفر از افراد سالمی بود که همراه بیماران یا از اعضای خانواده آنها بودند. ابزار جمع اوری داده ها دو پرسشنامه استاندارد مربوط به خشکی دهان و پرسشنامه مربوط به کیفیت زندگی وابسته به سلامت دهان بود.

بین میانگین نمره کلی کیفیت زندگی مرتبط به سلامت دهان و ابعاد آن (به غیر از ناتوانی فیزیکی) در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور با افراد سالم تفاوت معنادار وجود داشت (P<0.05). بین میانگین نمره کلی ناتوانی فیزیکی در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور با افراد سالم تفاوت معنادار وجود نداشت (P>0.05). بین میانگین نمره محدودیت عملکردی در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور با افراد سالم برحسب سن تفاوت معنادار وجود داشت (P<0.05). بین میانگین نمره ناتوانی فیزیکی در بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور با افراد سالم برحسب سن و خشکی دهان تفاوت معنادار وجود داشت (P<0.05).

با توجه به نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر، بایستی اقدامات و راهکارهای روانشناختی مناسب جهت بهبود وضعیت کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان در بیماران مبتلا به بیماری بتاتالاسمی ماژور انجام گردد.