بررسی رابطه حمایت اجتماعی با موفقیت شغلی با توجه به نقش میانجی رفتارنوآورانه در معلمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه حمایت اجتماعی با موفقیت شغلی با توجه به نقش میانجی رفتارنوآورانه در معلمان مدارس ابتدایی دخترانه شهر بوکان است. تحقیق از نظر هدف، کاربردی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه معلمان ابتدایی دخترانه شهر بوکان به تعداد 1260 نفر در سال تحصیلی 99-1398 می باشد. نمونه آماری براساس فرمول کوکران و با میزان خطای 5 درصد برابر 294 نفر از معلمان ابتدایی دختر که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد حمایت اجتماعی فیلیپس و همکاران (1986)؛ موفقیت شغلی رادسیپ (1984)؛ و رفتارهای نوآورانه کانتر (1998) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های (میانگین، انحراف معیار، واریانس)، همبستگی چندگانه، رگرسیون چندمتغیر و آزمون تحلیل عاملی تاییدی استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی با موفقیت شغلی و رفتارنوآورانه در معلمان مدارس ابتدایی دخترانه شهرستان بوکان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و مدل از برازش خوبی برخودار است و رفتارنوآورانه نقش میانجی گری قوی دارد. در بخش دیگر، نتایج نشان داد که موفقیت شغلی براساس مولفه های حمایت اجتماعی (حمایت خانواده، حمایت دوستان و حمایت دیگران) و مولفه های رفتارنوآورانه (تولید، ترویج و پیاده سازی) قابل پیش بینی است.