پاسخ های رشدی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه فیسالیس ((Physalis peruviana L. به محلولپاشی سالیسیلیک اسید تحت تنش کم آبی

کاربرد مواد تعدیل کننده در شرایط تنش کم آبی یک راهبرد بهینه و کم هزینه بوده و شناخت ویژگی های مختلف گیاه در این شرایط منجر به اتخاذ شیوه های مدیریت تولید مناسب خواهد شد. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی نقش سالیسیلیک اسید (0، 5/0، 1 و 2 میلی مولار) در افزایش تحمل گیاه فیسالیس (Physalis peruviana L.) به تنش کم آبی (کنترل، 85 و 75 درصد ظرفیت مزرعه ای) بود که به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که تنش کم آبی منجر به کاهش مقدار نسبی آب، تبادلات گازی و ویژگی های روزنه ای گیاه شد. همچنین تنش کم آبی، بر فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، میزان نشت الکترولیت، مالون دی آلدیید اثر گذاشت و موجب افزایش این ویژگی ها شد. کاربرد سالیسیلیک اسید اثرات منفی تنش کم آبی را کاهش داد. طبق نتایج به دست آمده از این پژوهش، در تنش کم آبی، طول و عرض روزنه کاهش و تراکم روزنه افزایش یافت. هدایت روزنه ای، تعرق، کربن دی اکسید اتاقک زیر روزنه و نرخ فتوسنتز در سطوح آبیاری 85 و 75 درصد ظرفیت مزرعه ای کاهش یافت. بالاترین نرخ فتوسنتز متعلق به محلول پاشی سالیسیلیک اسید در غلظت های 1 و 2 میلی مولار بود. بنابراین جهت کشت گیاه فیسالیس در مناطق خشک و نیمه خشک، می توان سطوح آبیاری 95 درصد و 85 درصد ظرفیت مزرعه ای را به همراه کاربرد سالیسیلیک اسید در غلظت های 1 و 2 میلی مولار پیشنهاد نمود و سطح آبیاری 75 درصد به علت تاثیر منفی بر پارامترهای اندازه گیری شده، توصیه نمی شود.