فراوانی آلو آنتی بادی های ضد آنتی ژن های گروه خونی در بیماران بتا-تالاسمی نیازمند تزریق خون در شهر جهرم

عدم تطابق آنتی ژن های گروه خونی بین اهداکننده و گیرنده خون، احتمال بروز آلوایمونیزاسیون را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی آلوآنتی بادی های ناخواسته ضد آنتی ژن های گروه خونی در بیماران بتا تالاسمی نیازمند تزریق مداوم خون در شهر جهرم بود.

در این مطالعه توصیفی، 79 بیمار بتا تالاسمی بصورت سرشماری وارد مطالعه شدند. آلوآنتی بادی ها با استفاده از روش های غربالگری و تعیین هویت (تست پانل) آنتی بادی مورد ارزیابی قرار گرفتند. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد. آنالیز آماری تمام داده ها با روش های آمار توصیفی و تست دقیق فیشر انجام شد.

در این مطالعه، 10 نفر از بیماران (65/12 درصد) دارای آلوآنتی بادی علیه گلبول های قرمز بودند. شایعترین آلو آنتی بادی های تعیین شده در بیماران عبارت بودند از anti-K (50 درصد)، anti-E (20 درصد) و anti-c (20 درصد). میزان تولید آلوآنتی بادی در دریافت کنندگان فراورده کم لکوسیت در مقایسه با فراروده های حاوی لکوسیت کمتر بود (001/0<p). بیماران با گروه خونی O+ بیشترین آلوآنتی بادی را تولید کرده بودند که از نظر آماری معنی دار نبود (61/0=p). ارتباط آماری معنی داری بین میزان شیوع آلوآنتی بادی با متغییرهای جنس و سن مشاهده نشد (05/0>p).

براساس نتایج، شایعترین آلوآنتی بادی های تعیین شده علیه سیستم های گروه خونی Kell و Rh (E و c) بودند که این موضوع می تواند در تصمیم گیری جهت ذخیره سازی فرآورده های خونی با گروه خونی نادر مفید باشد.