بررسی عناصر اصلی و ارائه الگو در جهت توسعه اجتماعی با بهره گیری از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

چند دهه اخیر در محافل علمی ایران، صحبت پیرامون توسعه سیاسی و اقتصادی با در نظر گرفتن پیشرفت و توسعه در ابعاد مختلف آن در کشورهای غربی بالا گرفت اما توفیق و انجامی نیافت. این امر که چرا جامعه ایران با وجود اصول متعددی که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به تفصیل به آن پرداخته شده، همواره از مسیر توسعه و به ویژه بعد اجتماعی آن عقب مانده، بسیار مورد توجه واقع شده است. البته این جاماندگی از عوامل مختلف و متعددی نسیت می گیرد؛ ایضا توسعه اجتماعی منجر به تقویت دموکراسی نیز می گردد چراکه مشارکت همه جانبه شهروندان را می طلبد. همچنین، توسعه اجتماعی را می توان راهبردی جهت مقابله با فقر پنداشت. بااین حال، فرایندی بسیار پیچیده و بلندمدت است. برای نیل به اهداف توسعه اجتماعی، توجه به دیگر ابعاد توسعه، بالاخص توسعه اقتصادی و سیاسی، بسیار حیاتی است به نحوی که می توان با اطمینان اذعان داشت که بدون تحقق توسعه اقتصادی، حرکت در مسیر توسعه اجتماعی ناممکن است. با توجه به اوضاع اقتصادی امروز ایران، این امر با مشکلات متعددی مواجه می گردد. نگارندگان در پژوهش حاضر، ضمن بهره گیری از روش کتابخانه ای و نقد، تحلیل و بررسی قوانین، مقررات و وقایع، الگوی نوین توسعه اجتماعی را از رهگذر مطالعه تطبیقی ارزیابی شاخصه های جهانی و اصول حاکم بر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، رهنمون می سازند.