مقایسه اثربخشی درمان شناختی - رفتاری ودرمان متمرکز بر شفقت درمانی برسخت رویی و تاب آوری روانی و کیفیت زندگی زنان درشرف طلاق

پژوهش حاضر ، با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی - رفتاری ودرمان متمرکز بر شفقت درمانی برسخت رویی و تاب آوری روانی و کیفیت زندگی زنان درشرف طلاق بود. جامعه آماری پژوهش حاضر ، کلیه مراجعه کنندگان به مراکز اورژانس اجتماعی شهر تهران بود. از این جامعه یه روش نمونه گیری هدفمند (با درنظرگرفتن ملاک های ورود و خروج) ابتدا 45 نفر انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش اول و 15 نفر درگروه آزمایش دوم و 15 نفر درگروه گواه گروه بندی شدند .پژوهش حاضر جزء طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون سه گروهی است . آموزش گروهی درمان متمرکز برشفقت (براساس پروتکل درمانی گیلبرت و نف، 2007)و برنامه جلسات آموزش درمان شناختی - رفتاری (براساس طرح درمانی ویلدرموت 2008) درطی 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد.ابزار پژوهش شامل مقیاس کیفیت زندگی فرم کوتاه (SF-36) ویروشربون (1992) ، پرسشنامه سخت رویی کوباسا (1997) . مقیاس تاب آوری کونور و دیودسون (2003) بودند. نتایج داده ها با آزمون آماری کوواریانس چند متغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان متمرکز برشفقت درمانی نسبت به درمان شناختی - رفتاری تاثیر بیشتری بربهبود کیفیت زندگی ، سخت رویی و تاب آوری داشته است.