تاثیرآموزش مهارت های حل مساله بر خودکارآمدی و تاب آوری مربیان پیش دبستانی شهر تهران

پژوهش حاضر، تحقیقی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و دارای مرحله پیگیری است. هدف از این پژوهش بررسی میزان اثربخشی آموزش مهارت های حل مسیله بر خودکارآمدی و تاب آوری مربیان پیش دبستانی بود. جامعه آماری شامل مربیان پیش دبستانی شهر تهران در سال 1398 بود. تعداد 40 نفر از مربیان پیش دبستانی به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی بندورا (2000) و تاب آوری کونور و دیویدسون (2007) استفاده گردید که در مرحله پیش آزمون هردو گروه (آزمایش و کنترل) پرسش نامه های مذکور را تکمیل کردند. سپس اعضای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 2 ساعته آموزش مهارت های حل مسیله را دریافت کردند و بعد از پایان دوره آموزشی، پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. به منظور تجزیه تحلیل داده ها و بررسی سوال های پژوهش از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری و t همبسته استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت های حل مسیله، میزان خودکارآمدی و تاب آوری مربیان را افزایش داده است. همچنین خودکارآمدی و تاب آوری مربیان در طول زمان از پایداری مناسبی برخوردار است.