مقایسه ریشه زایی اکوتیپ های مختلف گیاه گز بومی استان اردبیل تحت تیمارهای مختلف هورمونی

تنش های محیطی سبب ایجاد تغییراتی در رشد و نمو گیاهان می شود و تنش خشکی متداول ترین تنشی است که بخش زیادی از اراضی جهان را تهدید می کند. گز یکی از گیاهان بومی ایران بوده که تنش های محیطی مختلفی را تحمل می کند و گزینه مناسبی برای استفاده در منظر است. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل برای بررسی تاثیر اکوتیپ و نوع هورمون بر ریشه زایی قلمه خشبی گیاه گز بومی استان اردبیل با ده تکرار انجام شد. شاخص های اندازه گیری شده در این پژوهش شامل: تعداد شاخه، میانگین طول شاخه، تعداد ریشه اولیه، میانگین طول ریشه اولیه، بلندترین طول ریشه اولیه، ارتفاع بوته، درصد ریشه دهی، وزن تر شاخه، وزن خشک شاخه، وزن تر ریشه و وزن خشک ریشه بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اکوتیپ به طور معنی داری (سطح احتمال یک درصد) تمام شاخص های رویشی بجز وزن خشک ریشه و وزن تر شاخه را تحت تاثیر قرار داد. نتایج همچنین نشان داد که اثر متقابل هورمون در اکوتیپ نیز برای درصد ریشه زایی، تعداد شاخه و ارتفاع گیاه در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. مقایسه میانگین داده ها نشان داد که بیشترین و کمترین درصد ریشه زایی به ترتیب از اکوتیپ 6 و اکوتیپ 7 بدست آمد. هورمون ایندول بوتریک اسید همه شاخص های مورد بررسی را بهتر از هورمون ایندول استیک اسید تحت تاثیر قرار داد. به طور کلی، بررسی ها نشان داد که اکوتیپ های 4، 5 و6 در مورد بیشتر صفات بررسی شده قوی ترین و اکوتیپ 8 ضعیف ترین بود که می توانند به عنوان موفق ترین اکوتیپ ها برای انجام مطالعات سازگاری در فضای سبز بررسی شوند.