رابطه بین پیوند با مدرسه و انگیزه تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان

هدف ازانجام این تحقیق تعیین رابطه بین پیوند با مدرسه با انگیزه تحصیلی براساس نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان است. روش تحقیق از نوع همبستگی وبا استفاده از مدل معادله ساختاری انجام شد. جامعه تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پایه سوم شهر سنندج به تعداد 3190 نفر بود که ازاین تعداد 310 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشهای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد انگیزه تحصیلی هارتر، پرسشنامه پیوند با مدرسه مادوکس و پرینز و پرسشنامه خودکار آمدی تحصیلی جینک ومورگان استفاده شد. برای سنجش روایی و پایایی ابزار گردآوری داده ها، از روش مدل معادلات ساختاری حداقل مربعات جزیی استفاده شده است. پایایی مرکب متغیر مکنون انگیزه تحصیلی 88/. و همچنین آلفای کرونباخ آن 90/. است همچنین پایایی مرکب متغیر مکنون خودکارآمدی 92/. و آلفای کرونباخ آن 87/. است و بلاخره پایایی مرکب متغیر مکنون پیوند با مدرسه 89/. و همچنین آلفای کرونباخ آن 85/. است. نتایج تحقیق نشان داد که بین پیوند با مدرسه با خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی و بین خودکارآمدی و انگیزه تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد و خودکارآمدی بین رابطه پیوند با مدرسه و انگیزه تحصیلی نقش میانجی داشت. همچنین 34 درصد تغییرات انگیزه تحصیلی توسط پیوند با مدرسه وخودکارآمدی قابل پیش بینی است و بر اساس نتایج تحقیق توجه به متغییرهای پیوند با مدرسه وخودکارآمدی جهت افزایش انگیزه تحصیلی توصیه می گردد.