نمود کنش های زیبایی شناسانه شوپنهاوری در تصاویر «هفتاد سنگ قبر» یدالله رویایی

«شعر حجم» یکی از جریان های شعری معاصر است که در زمستان 1348 با انتشار بیانیه «حجم گرایی» حرکت گروهی خود را تثبیت کرد. یدالله رویایی نیز، شاعر برجسته این جریان، در طول زمان تلاش کرد تا مبانی فکری و ویژگی های این جریان شعری را شرح داده و به روز نگه دارد. در آثار او که نمود کمال یافته ای از شعر حجم است، وجوه متفاوتی از ظرفیت های زبانی، فلسفی و زیبایی شناسانه وجود دارد. ما در طول زمان در توضیح زیربنای اندیشگانی آثار او و شعر حجم، با تاثیرات پدیدارشناسی هوسرلی و برخی دیگر نحله های فلسفی و هستی شناسانه آگاه شده ایم. اما به نظر می رسد که بتوان با مرور انگاره های زیبایی شناسانه شوپنهاوری و نحوه مواجهه این فیلسوف با مساله هنر و آثار هنری، به نمودهایی از آن در «هفتاد سنگ قبر» که به نحو برجسته تری دغدغه های فلسفی و هستی شناسانه شاعر را ارایه داده، دست یابیم و به تجسم شهودی ای از آن چه هنرمند با «مرگ اندیشی» آفریده، نزدیک گردیم. یافته ها نیز حاکی از آن است که شاعر توانسته است با محوریت مرگ اندیشی و شکل بخشیدن به ساختار متن ها و خارج متن ها، بیش از دیگر آثار خویش، به این قطعات، محلی از حس و شهود ببخشد و مخاطب را در مواجهه با آن ها، در وجهی متاملانه، با تصویر عینی شده مرگ، در حالتی از شعور و آگاهی زیبایی شناسانه قرار دهد.