رابطه احساس تنهایی با خودکارآمدی اجتماعی در دانش آموزان پسر در خانواده هایی با حضور موقت پدر در خانه

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه احساس تنهایی با خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان پسر در خانواده هایی با حضور موقت پدر در خانه (به دلیل اشتغال) طراحی و اجرا گردید. شرکت کنندگان در این مطالعه شامل 201 نفر از دانش آموز پسر دوره اول دبیرستان در ناحیه یک شیراز که پدران آن ها به دلیل اشتغال به مدت دو هفته در ماه یا بیشتر در خانه حضور نداشتند، بودند که به صورت خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و پرسشنامه های احساس تنهایی آشر و خودکارآمدی اجتماعی کنلی را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش های توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های این بررسی نشان دادکه میانگین نمره خودکارآمدی اجتماعی در دانش آموزان موردبررسی 42/113 با انحراف معیار 12/23 و میانگین نمره احساس تنهایی آنان 93/58 با انحراف معیار 46/11 بود همچنین همبستگی معناداری بین احساس تنهایی و خودکارآمدی اجتماعی (001/0>p و 448/0=r) و نیز بین خرده مقیاس های خودکارآمدی و احساس تنهایی مشاهده شد. با توجه به ارتباط معنادار احساس تنهایی با خودکارآمدی و مولفه های آن در دانش آموزان، برنامه ریزی مناسب جهت حمایت بیشتر خانواده ها از نوجوانان می تواند در ارتقاء خودکارآمدی آنان موثر و مفید باشد.