مدل معادلات ساختاری اضطراب کرونا با اضطراب مرگ و عدم تحمل بلاتکلیفی در دانشجویان پزشکی

موقعیت های مبهم و بحرانی مربوط به سلامت مانند پاندمی ویروس کرونا، انواع اضطراب در افراد را تولید کرد که می توان از اضطراب مرگ و در پی آن از عدم تحمل بلاتکلیفی نام برد. هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه اضطراب کرونا با اضطراب مرگ و عدم تحمل بلاتکلیفی در دانشجویان پزشکی بود. این مطالعه توصیفی- هم بستگی با تکیه بر روش معادلات ساختاری بود که در سال تحصیلی 1401-1400 طراحی و اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان شاغل به تحصیل رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود. بر این اساس، 350 دانشجو (با پایه تحصیلی کارورز یا کارآموز و دانشجویانی که به بخش و بر بالین بیماران می رفتند) به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. شرکت کنندگان به مقیاس های اضطراب کرونا قبادیان قادی کلایی، اضطراب مرگ تمپلر و پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران پاسخ دادند. داده ها از طریق SPSS-26 و AMOS-25 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که اضطراب مرگ و عدم تحمل بلاتکلیفی بر اضطراب کرونا اثر مستقیم و معنادار دارند (001/0>P). به عبارت دیگر، شاخص های نیکویی برازش (892/0)، نیکویی برازش تعدیل شده (882/0) و برازش نرم شده (629/0) به دست آمده نشان می دهند مدل معادلات ساختاری بین اضطراب کرونا با اضطراب مرگ و عدم تحمل بلاتکلیفی از برازش مناسبی برخوردار است. بر اساس نتایج به دست آمده به نظر می رسد دانشجویان پزشکی به دلیل تجربه کم شغلی، در مقابل شیوع ویروس کرونا دچار اضطراب شدید شدند؛ بنابراین پیشنهاد می شود در مطالعات آینده پژوهشگران با استفاده از این ابزارها یا متغیرهای مشابه روی نمونه های دیگر مثل پرستاران و پزشکان باتجربه این مطالعه را انجام دهند.