مدیریت پایدار اقتصاد شیلات سواحل چابهار در ایران:تحلیل تجربی از کاربرد برنامه ریزی پویا

تعادل بین تامین خواسته های نسل فعلی و اتی از اهداف برنامه ریزان اقتصاد منابع طبیعی می باشد چرا که بهره برداری از منابع طبیعی می بایستی بگونه ای باشد که برای نسل های آتی حفظ گردند. لازمه این امر توجه بیش از پیش به مدیریت پایدار منابع طبیعی کشور می باشد. در این راستا استفاده از تکنیک برنامه ریزی پویا جهت تعیین مقادیر بهینه برداشت و مدیریت صحیح منابع در دوره های زمانی کوتاه مدت و بلند مدت، لازمه ی تحقق اهداف مذکور بوده و در یاری رساندن به بهره برداران نقش مهمی را ایفا می کند. بنابراین در این پژوهش پس از ارایه روشی برای برآورد ارزش خالص حاصل از برداشت منابع به طرح مدلی پویا جهت بهینه سازی مقادیر برداشت شیلات در منطقه استان س وب در سال 99-1400 پرداخته شد. به همین منظور، مدلی پویا جهت برداشت بهینه از منابع شیلات با استفاده روش ضریب لاگرانژ برآورد شد. پس از بهینه سازی میزان مقادیر برداشت از منبع، مجموع ارزش منافع کنونی خالص به کمک مدل برنامه ریزی پویا در حدود 75/22 میلیون دلار برآورد شد که حاکی از افزایش ارزش منافع کنونی به میزان 46/7 میلیون دلار نسبت به حالت فعلی است. در پایان نیز استفاده از مدل های برنامه ریزی پویا به علت انعطاف پذیری آن ها و قابلیت محاسبه داده های سری زمانی در جهت تخصیص منابع طبیعی تجدیدپذیر طی دوره های متوالی برداشت از منابع توصیه می شود. استفاده از این مدل ها علاوه بر تعیین برنامه مناسب و زمان بندی شده برای برداشت از منابعی طبیعی تجدید پذیر، سبب حفظ و پایداری این منابع در بلند مدت می شود.