نقش آسیب های دوران کودکی بر چاقی با میانجی گری طرحواره-های ناسازگار اولیه و خودشفقتی

چاقی یکی از مشکلات اساسی سلامتی است و محدودیت های جسمانی و بین فردی مرتبط با آن به پریشانی روانشناختی چشمگیری منتهی می شود. آسیب های دوران کودکی می توانند در شکل گیری طرحواره های ناسازگار اولیه و خودشفقتی و ایجاد چاقی در بزرگسالی نقش داشته باشند.  پژوهش حاضر  با هدف تعیین نقش آسیب های دوران کودکی بر چاقی با میانجی گری طرحواره های ناسازگار اولیه وخودشفقتی انجام شد.

طرح پژوهش کنونی، توصیفی - همبستگی و از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضرشامل کلیه  مبتلایان به چاقی مراجعه کننده  به مراکز تخصصی رژیم درمانی در شهر اصفهان در زمستان 1398 و بهار 1399بوده است، که ازبین آنها تعداد 376نفر  به شکل در دسترس و داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند .سپس مصاحبه ساختاریافته برای اختلالات محور یک و دو(SCID-I و SCID-II) اجرا شد، شاخص توده بدن(BMI) اندازه گیری شد و آزمودنیها به پرسشنامه های طرحواره های یانگ- فرم کوتاه (YSQ-S)، پرسشنامه آسیب های دوره کودکی (CTQ)، مقیاس خودشفقتی (SCS) پاسخ دادند. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از روش الگوسازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج پژوهش نشان داد که آسیب های دوران کودکی به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق طرحواره های ناسازگاراولیه وخودشفقتی با چاقی رابطه دارد. همچنین نتایج نشان داد که طرحواره های ناسازگار اولیه و خودشفقتی به طور مستقیم با چاقی رابطه دارند.

براساس نتایج پژوهش حاضر طرحواره های ناسازگار اولیه  و خودشفقتی رابطه بین آسیب های دوران کودکی و چاقی رامیانجی گری می کنند. برای درمان چاقی باید به نقش آسیب های دوران کودکی، خودشفقتی و طرحواره های ناسازگار اولیه نیز توجه کرد.