واکاوی رویکرد توجه به زبان خاص قرآن در روایات اهل بیت علیهم السلام و هرمنوتیک روشگرا

یکی از مسایل مهم در تفسیر وهرمنوتیک، توجه به زبان خاص متن است. شناخت زبان متن، نوعی رویکرد به متن برای شناخت نیت مولف است. این بحثی نوظهور در میان قرآن پژوهان می باشد ودر آن اختلافاتی بنیادی وجود دارد، اما زبان شناسی متن، به چشم بسیاری از اندیشمندان «الگوی فرهنگ بشری » به شمار می آید. با دقت در روایات تفسیری، شواهدی بر توجه اهل بیت (ع) به این عنصر مهم در فهم قرآن به دست می آید وکشف وجوه آن نیازمند تلاش علمی در این زمینه است. در این نوشتار سعی شده به روش تحلیلی -توصیفی به واکاوی این مبحث در روایات تفسیری اهل بیت (ع)-به عنوان آگاهان تام به تمام قرآن از تمام جهات- پرداخته شود. بدین منظور ابتدا مباحثی در زمینه زبان شناسی قرآن بیان گردیده و با بیان اهمیت این علم، در دیدگاه هرمنوتیستهای روشگرا و همچنین کشف و بازخوانی روایاتی در توجه به زبان شناسی، مولفه های از این مبحث در کلام اهل بیت (ع) شناسایی و معرفی گردد.