تبیین روند توسعه اقامتگاه های بوم گردی در ایران با استفاده از تحلیل محتوا

بیان مسیله: 

زیرساخت های اقامتی گردشگری به منزله یکی از اصلی ترین بخش های این صنعت موجب رونق آن می شوند. لذا، توسعه اقامتگاه های بوم گردی در ایران در پاسخ به افزایش تقاضا در حوزه اکوتوریسم و طبیعت گردی قابل تامل است و بررسی روند توسعه امری است که، ضمن نمایش ضعف ها و قوت ها به مدیران، برنامه ریزان و فعالان بوم گردی، برای ترسیم مسیری با حداقل آسیب به جامعه محلی ضروری می نماید. با وجود این، تاکنون، هیچ پژوهشی به بررسی روند توسعه اقامتگاه های بوم گردی در ایران و طی سالیان اخیر نپرداخته است.

پژوهش حاضر، با هدف تبیین روند توسعه اقامتگاه های بوم گردی در ایران، به کشف حقایق در زمینه تحقیق و توضیح روند توسعه محقق شده در سالیان اخیر و بحث و بررسی آن می پردازد.

روش تحقیق: 

این پژوهش با روش کیفی موردکاوی و تحلیل محتوا، رویکرد تفسیری و استراتژی استقرایی و به وسیله ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته فردی و بحث گروهی انجام شده است و داده های تحقیق طی دو مرحله کدگذاری مقوله های مستخرج از متن مصاحبه ها و طبقه بندی مفاهیم براساس مقولات کشف شده به هسته اصلی و معنا رسیده و یافته ها تحلیل و تفسیر شده اند.

نتایج پژوهش نشان می دهد که توسعه اقامتگاه های بوم گردی از جامعه محلی و در پاسخ به تقاضای بازار گردشگری نشیت گرفته است. لذا، شروع توسعه کاملا خودجوش و توامان با مشکلات عدیده ای بوده است و به تدریج دستگاه های دولتی، مدیریتی و قانون گذار با جامعه محلی و صاحبان اقامتگاه های بوم گردی همراه شدند. ازاین رو، روند توسعه اقامتگاه های بوم گردی در ایران خرد به کلان بوده است.