مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و طرح واره درمانی بر تحمل پریشانی دانش آموزان با سابقه اقدام به خودکشی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و طرح واره درمانی بر تحمل پریشانی در دانش آموزان با سابقه اقدام به خودکشی صورت پذیرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی طرح پیش آزمون- پس آزمون با مرحله پیگیری، با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع متوسطه شهر شیروان و حومه که در سال 1400 سابقه اقدام به خودکشی داشته اند، بود. با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 45 نفر انتخاب و به طور تصادفی درگروه کنترل و گروه های آزمایش قرار گرفتند. هر سه گروه مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) را تکمیل کردند. سپس یک گروه آزمایش در معرض طرح واره درمانی و گروه دوم آزمایش تحت درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی قرار گرفت. پس از اجرای جلسات درمانی برای گروه های آزمایش، هر سه گروه، مقیاس تحمل پریشانی را تکمیل کردند. پس از یک ماه از اجرای پس آزمون، مرحله پیگیری صورت پذیرفت و درنهایت داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS.21 و شاخص های آمار توصیفی و تحلیل واریانس اندازه های مکرر چندمتغیره تجزیه وتحلیل شدند. نتایج حاکی از اثربخشی دو مداخله بر تحمل پریشانی بود اما با توجه به مقادیر اختلاف میانگین نمرات در مراحل مختلف اندازه گیری در گروه ها، درمان مبتنی بر ذهن آگاهی نسبت به طرح واره درمانی، برای مولفه تنظیم تلاشها برای تسکین پریشانی و اما برای سه مولفه دیگر، طرح واره درمانی اثربخشی بیشتری در دانش آموزان با سابقه اقدام به خودکشی داشته است. با توجه به یافته های حاصل، میتوان برای افزایش تحمل پریشانی در نوجوانان با سابقه خودکشی از ترکیب دو مداخله ذهن آگاهی و طرح واره درمانی سود جست.