ارزیابی بافت شناسی پتانسیل ترمیم زخم جلدی توسط سلول های بنیادی مزانشیمی جداشده از بافت چربی در مدل حیوان دیابتی

استفاده از سلول های بنیادی در ترمیم زخمهای پوستی هنوز هم با چالشهای جدی روبروست. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر اسپری سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی انسانی بر بهبود بافت شناسی زخم جلدی در موش های صحرایی نر است. طی این تحقیق تجربی آزمایشگاهی سلول های بنیادی مزانشیمی بافت چربی جداسازی و کشت داده شدند و با ارزیابی بیان CD مارکرهای اختصاصی، تعیین هویت شدند. آلودگی میکروبی نمونه ها قبل از تیمار بررسی شد. 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به دو گروه کنترل و تیمار تقسیم بندی شدند. القای دیابت با یک بار تزریق استرپتوزوتوسین ایجاد گردید. سپس زخم هایی به قطر 8/0 سانتی متر در ناحیه پشت موش ها ایجاد شد. در گروه تیمار، سلولها به ناحیه زخم اسپری شدند. در روزهای 7، 14 و 21 پس از تیمار با استفاده از مشاهده ظاهری و بررسی بافت شناسی، ترمیم زخم مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج با استفاده از آزمون آماری آنالیز یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. بسته شدن زخم در روزهای 7، 14 و 21 در گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل سریعتر بود. بررسی هیستولوژیک نشان داد که ضخامت پوست، رگ زایی و تشکیل اپی تلیال در گروه تیمار در روزهای 7، 14 و 21 نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. اسپری سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی به ناحیه زخم قادر به تسریع التیام زخم پوستی بوده و می تواند در ترمیم زخم های پوستی کاربرد داشته باشد.